ΜΗΝ ΠΙΑΝΕΣΑΙ ΚΙ ΕΣΥ..ΣΤΗΝ ΠΟΝΤΙΚΟΠΑΓΙΔΑ!

Ένα έξυπνο μικρό παραμύθι, κάτι σαν τους μύθους του Αισώπου, που διαβάζαμε όταν ήμασταν μικροί! Τόσο απλή αλλά και τόσο αληθινή...γιατί όλα ξεκινούν από τον τρόπο που σκεφτόμαστε...οι σκέψεις γίνονται πράξεις..οι πράξεις, συνήθεια και νοοτροπία κι έτσι ήδη έχει διαμορφωθεί ο χαρακτήρας μας και κατ' επέκτάση όλη η δομή των κοινωνιών μας.
Στο χέρι σου είναι να διαλέξεις αν θα είσαι ίδιος με όλους επειδή μπορεί να βολεύει ή ξεχωριστός επειδή εσύ ο ίδιος το επέλεξες!

Ένα ποντικάκι κάποτε παρατηρούσε από την τρυπούλα του τον αγρότη και τη γυναίκα του που ξεδίπλωναν ένα πακέτο.

"Τι λιχουδιά άραγε έκρυβε εκείνο το πακέτο;" , αναρωτήθηκε.

Όταν όμως οι δυο αγρότες άνοιξαν το πακέτο δεν φαντάζεστε πόσο μεγάλο ήταν το σοκ που έπαθε, διαπιστώνοντας πως επρόκειτο για μια ποντικοπαγίδα!

Τρέχει γρήγορα λοιπόν , στον αχυρώνα για να ανακοινώσει το φοβερό νέο:
"Μια ποντικοπαγίδα μέσα στο σπίτι! Μια ποντικοπαγίδα μέσα στο σπίτι!".

Η κότα κακάρισε , έξυσε την πλάτη της και σηκώνοντας το λαιμό της είπε:
"Κυρ ποντικέ μου, καταλαβαίνω πως αυτό αποτελεί πρόβλημα για εσάς . Αλλά δεν βλέπω να έχει καμία επίπτωση σε εμένα! Δε με ενοχλεί καθόλου η ποντικοπαγίδα στο σπίτι!"

Το ποντικάκι γύρισε τότε στο γουρούνι και του φώναξε:
"Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι! Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι!"

Το γουρούνι έδειξε συμπόνοια αλλά απάντησε:
"Λυπάμαι πολύ κυρ ποντικέ μου , αλλά δεν μπορώ να κάνω τίποτε άλλο από το να προσευχηθώ . Να είσαι σίγουρος ότι θα το κάνω."

Τότε το ποντικάκι στράφηκε προς το βόδι και του φώναξε, κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου:
" Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι! Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι!".

Και το βόδι απάντησε:
"Κοιτάξτε, κύριε ποντικέ μου, λυπάμαι πολύ για τον κίνδυνο που διατρέχεις , αλλά εμένα το μόνο που μπορεί να μου κάνει η ποντικοπαγίδα είναι ένα τσιμπηματάκι!".

Έτσι, ο καλός μας ποντικούλης , έφυγε με κατεβασμένο το κεφάλι, περίλυπος και απογοητευμένος γιατί θα έπρεπε ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ, να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο της ποντικοπαγίδας!

Την επόμενη νύχτα, ένας παράξενος θόρυβος, κάτι σαν αυτόν που κάνει η ποντικοπαγίδα όταν κλείνει, ξύπνησε τη γυναίκα του αγρότη που έτρεξε να δει τι συνέβη.

Μέσα στη νύχτα , όμως, δεν πρόσεξε πως στην παγίδα είχε πιαστεί από την ουρά ένα φίδι…Φοβισμένο το φίδι δάγκωσε τη γυναίκα.

Η γυναίκα αρρώστησε βαριά και μεταφέρθηκε επειγόντως στο νοσοκομείο. Έμεινε λίγες ημέρες και επέστρεψε στο σπίτι , αλλά με υψηλό πυρετό. Ο γιατρός συμβούλεψε το σύζυγό της να κάνει ζεστές σουπίτσες. Έτσι ο αγρότης έσφαξε την κότα για να κάνει μια καλή κοτόσουπα!

Η γυναίκα όμως πήγαινε από το κακό στο χειρότερο και όλοι οι γείτονες πήγαιναν στη φάρμα για να βοηθήσουν. Ο καθένας με τη σειρά του καθόταν στο προσκεφάλι της γυναίκας και της έδιναν και ένα δώρο. Για να τους ταΐσει όλους αυτούς ο αγρότης αναγκάστηκε να σφάξει το γουρούνι!

Τελικά όμως η γυναίκα δεν τη γλίτωσε! Πέθανε!

Στην κηδεία της ήρθε πάρα πολύ κόσμος , γιατί ήταν καλή γυναίκα και την αγαπούσαν όλοι. Για να ταΐσει όλον αυτόν τον κόσμο ο αγρότης αναγκάστηκε να σφάξει το βόδι!

Ο ποντικός μας έζησε αλλά έβλεπε όλο αυτό το πήγαινε-έλα από την τρυπούλα του με αφάνταστη θλίψη…


Όσο κι αν είναι πλέον συνηθισμένο να σκεφτόμαστε όλο και περισσότερο τον εαυτό μας, αδιαφορώντας- προκλητικά πολλές φορές- για το διπλανό μας , ένα είναι σίγουρο:
Όταν κινδυνεύει κάποιος ή έχει ένα πρόβλημα -μικρό ή μεγάλο, δεν έχει σημασία-βρισκόμαστε όλοι σε κίνδυνο και κατ’ επέκταση το πρόβλημα του μπορεί πολύ σύντομα να γίνει και δικό μας!

Γιατί έχει ΔΙΑΦΟΡΑ το "φροντίζω να κάνω το καλύτερο για μένα" από το "κοιτάζω την πάρτη μου και μόνο!"



πηγή: enallaktikidrasi.com